واژه شناسی فروهر
این واژه در زبان اوستایی فر وَشی "farvashi" در زبان پارسی هخامنشی فر وَرتی "fravarti" و در زبان پهلوی فر وَهر "fravahr" خوانده می‌شود .
بایسته‌است که بدانیم فروهر جایگزینی برای اهورامزدا نیست.نگاره فروهر
نگاره فروهر در فرهنگ ایرانی نشانه دو نماد میهنی و دینی می‌باشد.
نماد میهنی
از
دوران پادشاهی مادها و سپس شاهنشاهی هخامنشیان نگاره فروهر نشانه نماد
میهنی بوده و آدمی را در پیکره و سیمای شاهین تیز چنگ و بلند پروازی نشان
می‌دهد که آنرا نماد توانایی، سر بلندی و فر و شکوه می‌دانستند و پرچم‌های
خود را به نما و سیمای شاهین می‌آراستند.
نماد دین زرتشتی
ایرانیان
پیرو اشو زرتشت برای این نیروی مینوی که بن مایه آن جنبش و پیشرفت بسوی
رسایی، فرامایگی و والایی است، هیچ پیکره‌ای را بهتر و شایسته تر از شاهین
نیافتند و آنچه که در گذشته نشانه فر و شکوه و سر بلندی بود و انگیزه ملی
و میهنی داشت با اندک دگرگونی در سر و پای شاهین به سیمای کنونی در
آوردند، تا هم بن‌مایه مینوی را نشان دهد و هم نمودار سر بلندی و سر فرازی
ایرانیان باشد.
در
نگاره فروهر دو نیروی همیستار (مخالف) «سپنتامینو» (نشانه خوبی) و«انگره
مینو» (نشانه بدی) نمایان است و آدمی رو به سپنتا مینو دارد و بسوی او
میرود به انگره مینو پشت کرده‌است .
ویژگی‌ها
۱-
چهره فروهر همانند آدمی است ،از این رو گویای پیوستگی با آدمی است، او
پیری است فرزانه و کار آزموده، نشانه از بزرگداشت و سپاس از بزرگان و
فرزانگان و فرا گیری از آنان دارد .
۲-
دو بال در پهلو‌ها که هر کدام سه پر دارند این سه پر نشانه سه نماد
پندارنیک، گفتارنیک، کردارنیک که هم‌زمان انگیزه پرواز و پیشرفت است.
۳-
در پایین تنه فروهر سه بخش، پر‌هایی بسوی پایین است ،که نشانه پندار و
گفتار و کردار نادرست ویا پست می‌باشند، از اینرو آنرا، آغاز بدبختی‌ها و
پستی برای آدمی می‌دانند.
۴-
دو رشته که در سر هر یک گردی (حلقه) چنبره شده‌ای می‌بینیم ،در کنار بخش
پایینی تنه می‌باشند که نماد سپنتامینو و انگره مینو هستند ،که یکی در پیش
پای و دیگری در پس آن است. و این رشته‌ها هر یک در تلاش هستند که آدمی را
بسوی خود بکشند ؛این نشانه آنست که آدمی باید به سوی سپنتا مینو(خوبی)پیش
رود و به انگره مینو(بدی) پشت نماید.
۵- یک گردی (حلقه) در میانه بالاتنه فروهر وجود دارد این نشان، جان و روان جاودان است که نه آغاز و نه پایانی دارد.
۶-
یک دست فروهر کمی به سوی بالا و در راستای سپنتا مینو اشاره دارد که نشان
دهنده سپاس و ستایس اهورمزدا و راهنمایی آدمی بسوی والایی و راستی و درستی
می‌باشد.
۷-
در دست دیگر گردی (حلقه‌ای) دارد که نشانه، وفاداری به پیمان (عهد)
می‌باشد و نشانگر راستی و پاک خویی و جوانمردی و جوانزنی است .
منبع
زرتشت وایران باستا
| 